ความโดดเด่นของงานเซรามิคลำปางนั้นถือได้ว่ามีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ไม่ซ้ำแบบใคร และมีประวัติความเป็นมาที่น่าสนใจอย่างยิ่ง โดยชาวจีนที่ได้เข้ามาสำรวจแหล่งดินขาวโดยสังเกตุจากชาวอำเภอแจ้ห่มได้นำดินขาวมาทำหินลับมีด จึงทำการสำรวจด้วยตัวเองจนกระทั่งค้นพบแหล่งดินขาวที่บ้านปางคำ อำเภอแจ้ห่ม เมื่อราวปี พ.ศ.2498-2499 หลังจากพบแหล่งดิน จึงได้ทำการทดลองขึ้นโดยนายซิมหยู และเพื่อน อีก 1 ปีให้หลังจึงได้ทำการก่อตั้งโรงงานโดยได้เงินทุนจากนายหมิน แซ่เลียว จำนวน 20,000 บาท ให้มาตั้งโรงงานดินเผา ซึ่งถือเป็นโรงงานแรกในจังหวัดลำปางชื่อ "โรงงานร่วมสามัคคี" โดยอาศัยพื้นฐานที่เคยทำงานในโรงงานที่วงเวียนใหญ่ กรุงเทพมาก่อน

จากปีแห่งการเริ่มต้นนับแต่นั้นมา ถ้วยชามเซรามิกของลำปางได้มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง แม้ดินขาวจะเป็นวัตถุดิบที่สำคัญในการผลิตแต่เทคนิคการเผาก็สำคัญไม่แพ้กัน ในยุคเริ่มแรกนิยมใช้เตาเผามังกรเป็นเตาเผายาวปัจจุบันเรียกกันว่าเตาอุโมง โดยปรับอุณหภูมิให้อยู่ประมาณ 1,260 องศาเซลเซียส แล้วเคลือบขี้เถ้าแกลบ เมื่อเผลาเคลือบแล้วนำมาวาดลวดลายไก่บนเคลือบแล้วเผาด้วยเตากลมอุณหภูมิ 750 องศาเซลเซียสอีกครั้ง ชิ้นงานที่ผลิตออกมาในขั้นแรกเป็นชามตราไก่ขนาด 6 นิ้วและ 7 นิ้วและถ้วยยี่ไฮ้ ซึ่งน่าเสียดายที่ไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร เพียง 3 ปี กลุ่มผู้บุกเบิกรุ่นแรกๆ ก็ต้องขายกิจการไป ส่วนหุ้นส่วนแต่ละคนก็ได้แยกย้ายกันไปเปิดโรงงานที่เล็กลงของตนสืบเนื่องเรื่อยมาจวบจนสิ้นอายุไขของแต่ละคน ซึ่งถือเป็นคุณูปการให้กับรากฐานอุตสาหกรรมเซรามิกลำปางในปัจจุบันเป็นอย่างยิ่ง